Ιωάννης Τζήκας..Mετέτρεψε το αυτοτελές Νομικό Πρόσωπο του Μουσείου σε απλό παρακλάδι

Κύριε Διευθυντά,

αξίζει έπαινο στους εκλεκτούς συμπολίτες, που, μέσω ενός (κατά δήλωσή τους) υπό σύσταση «συλλόγου φίλων» διαμαρτύρονται για την εγκατάλειψη του Μουσείου Εκπαίδευσης.  

Του Μουσείου, που ενώ θα μπορούσε να αποτελεί ένα σημαντικό πόλο ανάπτυξης για τη Βέροια, παραμένει κλειστό κι αραχνιασμένο, εξαιτίας …;;;  

Εξαιτίας;;;  Αυτή την αιτία αποσιωπούν οι υπό σύσταση «φίλοι», κι αυτή η αποσιώπηση κάπως αποδυναμώνει τη διαμαρτυρία τους, για να μην πούμε ότι κάπως «θαμπώνει» το ενδιαφέρον τους.  

Γιατί η εγκατάλειψη του Μουσείου Εκπαίδευσης μόνο τυχαία δεν προέκυψε.  

Το Μουσείο Εκπαίδευσης είναι, ή μάλλον ήταν ένα Δημοτικό Νομικό Πρόσωπο, ένα ΝΠΔΔ του Δήμου.  Τα Δημοτικά Νομικά Πρόσωπα (κι αυτό όφειλαν τουλάχιστον να το γνωρίζουν οι υπό σύσταση «φίλοι») ιδρύονται με απόφαση του οικείου Δημοτικού Συμβουλίου.  Ο κατά τόπο αρμόδιος Γενικός Γραμματέας της κρατικής Περιφέρειας ασκεί (τυπικό) έλεγχο νομιμότητας και εκδίδει τη συστατική πράξη.  

Συστατική πράξη του Δημοτικού Νομικού Προσώπου είναι η απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου και όχι η εγκριτική της νομιμότητάς της απόφαση του κρατικού Γενικού Γραμματέα της Περιφέρειας.  

Οι υπό σύσταση φίλοι επιμένουν και στις δυο ανακοινώσεις τους να παραπέμπουν στην απόφαση του κρατικού Γενικού Γραμματέα και να αποσιωπούν την ιδρυτική απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου.  

Ίσως επειδή η ιδρυτική απόφαση εκφράζει την πολιτική βούληση και αποτυπώνει την πρωτοβουλία μιας συγκεκριμένης Δημοτικής Αρχής, με επικεφαλής τον κ. Χρ. Σκουμπόπουλο, του οποίου το ονοματεπώνυμο οι υπό σύσταση «φίλοι» αποφεύγουν επιμελώς να αναφέρουν (λες και ξαφνικά, γύρω το 2004-5, ξεφύτρωσε, έτσι τυχαία, στη Βέροια ένα Μουσείο Εκπαίδευσης, χάρη σε μια απόφαση ενός μετακλητού κρατικού υπαλλήλου…).  

Κι αυτή η αποσιώπηση, όσο αθώα κι φαίνεται, όσο αμελητέα κι αν εκληφθεί, συνιστά, αν μη τι άλλο, αλλοίωση ή παραποίηση του «πιστοποιητικού γέννησης» του Μουσείου.  

Δυστυχώς, όμως, το Μουσείο, εκτός από πιστοποιητικό γέννησης, διαθέτει, και ληξιαρχική πράξη θανάτου, την οποία εξέδωσε, υπέγραψε και σφράγισε μια άλλη Δημοτική Αρχή.  

Η Δημοτική Αρχή της κυρίας Ουσουλτζόγλου, επικαλούμενη δήθεν καλλικρατικές οδηγίες, μετέτρεψε το αυτοτελές Νομικό Πρόσωπο του Μουσείου σε απλό παρακλάδι μιας πολύ ευρύτερης δημοτικής επιχείρησης.  

Και το χειρότερο, άφησε αυτό το παρακλάδι να μαραθεί, ίσως επειδή της θύμιζε ότι κάποιοι άλλοι το είχαν ιδρύσει… Εύλογες και θεμιτές οι ανησυχίες και οι διαμαρτυρίες για την εγκατάλειψη του Μουσείου.  Αλλά για να είναι και χρήσιμες και εποικοδομητικές πρέπει να μην αγνοούν ούτε την γέννηση, ούτε την πορεία, ούτε την τωρινή κατάληξη του Μουσείου.   Δεν είναι απαραίτητο να απονέμουν δάφνες, αφού τόσο πολύ ενοχλούνται από τις δάφνες οι υπό σύσταση «φίλοι», αλλά τουλάχιστον να μην ξεχνούν να αναφέρουν την αλήθεια…-γιατί πολύ έχει υποφέρει αυτός ο τόπος από την «έντεχνη» παραποίησή της…

Ιωάννης Τζήκας

Μέλος του πρώην συνδυασμού

«Ανανέωση Τώρα» - Χρήστος Σκουμπόπουλος