NΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Σήμερα είναι μια όμορφη μέρα, μια αισιόδοξη μέρα, καθώς μετά από αρκετά χρόνια το αντιπροσωπευτικό αυτό σώμα του ελληνικού λαού, καλείται να ψηφίσει έναν νόμο που υπακούει στην καθολική απαίτηση των Ελλήνων πολιτών για αλληλεγγύη και επιβίωση. Είναι ένας νόμος, που αφορά στη μικρή έστω ανακούφιση των οικονομικά εξαθλιωμένων πολιτών, αλλά και στην αγνόηση των παράλογων απαιτήσεων που επέβαλαν οι «σωτήρες», καταστρέφοντας κάθε παραγωγική δραστηριότητα και κάθε πιθανότητα ανάπτυξης της χώρας. Αυτό νομίζω, δεν αμφισβητείται πια από κανέναν που δραστηριοποιείται στην ιδιωτική πρωτοβουλία.

      Η ελληνική κοινωνία έχει χωρισθεί σε εκείνους τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη από την παραμικρή βοήθεια, την ελάχιστη εκείνη χειρονομία αλληλεγγύης, ώστε να επιβιώσουν και να ξεφύγουν απ΄ τα αδιέξοδα που δημιούργησε αυτή η πρωτόγνωρη κρίση – και στους άλλους – εκείνους που δεν τους άγγιξε η κρίση, που απλά ίσως περιορίστηκαν τα  έσοδά τους, αλλά διαθέτουν κεφάλαια, που διαθέτουν «μαξιλάρι», εκείνους που παριστάνουν τους σοβαρούς και τους «σώφρονες». Σε εκείνους που μιλούν για παροχές και που δυσανασχετούν τάχα, διότι το παρόν νομοσχέδιο θα εκτρέψει την πορεία της χώρας από την ανάπτυξη, ενώ ταυτόχρονα καταγγέλλουν ότι το παρόν νομοσχέδιο δεν είναι τίποτε άλλο, παρά «ψίχουλα».

       Μα, από ψίχουλα, δυστυχώς, έχει ανάγκη ο ελληνικός λαός σήμερα! Εκεί τον κατάντησαν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν με τις ευλογίες σας.

      Αλήθεια, έχετε αντικρύσει ανθρώπους που δεν διαθέτουν κανέναν απολύτως πόρο; Καλύτερα να μην συναντήσετε, το βλέμμα αυτών των ανθρώπων δεν αντέχεται. Συνεχίστε να ζείτε στον κόσμο σας, ευτυχισμένοι και «σώφρονες».

      Έχετε φαντασθεί πως είναι χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα ένα σπίτι; Ή το μόνο που σας αφορά, είναι το ρεύμα στα ΑΤΜ;  Αυτή την εντύπωση δίνετε.

      Έχετε αντικρύσει ανθρώπους που φοβούνται μην αρρωστήσουν, επειδή νομίζουν ότι δεν θα ανταπεξέλθουν στις ελάχιστες απαιτήσεις για αγορά φαρμάκων;

      Ξέρετε πως είναι να ζεις με το φόβο μην σε σταματήσει η τροχαία, όχι για να μην πάρεις κλίση, αλλά για να μην σε μαζέψουνε επειδή χρωστάς δύο-τρία χιλιάρικα στην εφορία;

       Έγινε λόγος για «θυσίες που δεν πρέπει να πάνε χαμένες», για «πλεονάσματα» που δημιουργήθηκαν από την πολιτική που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια και που στηρίχθηκαν πάνω στη λογιστική αποτίμηση της αδυναμίας να πληρώσουν οι Έλληνες πολίτες αυτά που τους φορτώσατε, των ληξιπρόθεσμων οφειλών. Το μόνο πραγματικό πλεόνασμα που δημιουργήσατε στη χώρα είναι η φτώχεια, η εξαθλίωση και η απόγνωση. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

      Έγινε λόγος για το ενδεχόμενο «ατυχήματος» κι ότι θα το πληρώσουμε πάρα πολύ ακριβά αυτό το ατύχημα. Προφανώς αγνοείτε την πραγματικότητα, ο απεγνωσμένος δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Όταν γνωρίζεις ότι η κατάσταση έφτασε προ πολλού στα όρια της επιβίωσης για την πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών, τότε οφείλεις να σεβαστείς την πραγματικότητα και τη βούληση τους.  

       Αυτό ακριβώς κάνουμε: Εφαρμόζουμε την εντολή που πήραμε από τον ελληνικό λαό, που ένοιωσε καλύτερα από τον καθένα μας τις συνέπειες αυτής της πρωτοφανούς κρίσης.

      Ο ελληνικός λαός, μετά από αρκετά χρόνια θυσιών και αιματηρών στερήσεων, ώριμα και με σύνεση αποφάσισε να πει το «μεγάλο όχι», ανοίγοντας τα μάτια και τα αυτιά των εταίρων μας, που επιτέλους βλέπουν ποια είναι η πραγματικότητα, ενώ οι  κοινωνίες τους διχάζονται. Λίγοι μόνο μέσα σ΄αυτήν την αίθουσα παριστάνουν πως δεν  βλέπουν, πως δεν  καταλαβαίνουν.

     Το νομοσχέδιο αυτό αποτελεί την αρχή της ανατροπής και της δημιουργίας κλίματος αισιοδοξίας και αξιοπρέπειας στους έλληνες πολίτες, απαραίτητης προϋπόθεσης για την ανάπτυξη και την επαναφορά ανθρώπων που αναγκαστήκαν να εγκαταλείψουν τις δραστηριότητές τους, είτε επειδή αδυνατούν να καταλάβουν τις εισφορές στα ταμεία, είτε επειδή έχουν πάρει κάποιο δάνειο και δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν.

      Εγκλωβισμένη λοιπόν, στα τεχνητά χρέη που φορτώθηκαν αλόγιστα στους επιτηδευματίες και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες, στενάζει η αγορά.

     Τα νομοσχέδια που θα ακολουθήσουν αποτελούν, επίσης, την ώριμη επιλογή των πολιτών. Αρκετά πια με τις σοφιστείες και τα πειράματα των ντόπιων και ξένων «σωτήρων»!

       Θα ήθελα να κλείσω με ένα ερώτημα:  Πως αλήθεια φαντάζονται οι εταίροι μας, να γεννιέται ένας άνθρωπος, να μεγαλώνει και να πεθαίνει, έχοντας υπόψη ότι θα χρωστά γενεές επί γενεών; Τι είδους πολίτες νομίζετε ότι θα παράξει μια τέτοια κατάσταση;

      

Αθήνα 18/3/2015                                Ουρσουζίδης Ν. Γιώργος