Τις πταίει;Γράφει ο Σ.Ζερβός
Καλέ μου αναγνώστη,
Δανείζομαι, ως έτερος Καππαδόκης, τον ομώνυμο τίτλο του άρθρου του Χαρίλαου Τρικούπη, ανιχνέων για ακόμη μία φορά την αιτία για τα κακώς κείμενα του πολιτικού μας βίου, Ωστόσο η δική μου προσέγγιση είναι άλλης μορφής και περιεχομένου και διόλου πολιτικής.
Ποιος από εσάς δεν θα πήγαινε όταν τον πονάει το δόντι στον οδοντίατρο ή όταν θέλει να φτιάξει σπίτι στον μηχανικό και στον αρχιτέκτονα κι όταν του χαλάει το αυτοκίνητο στον μηχανικό και για όλες τις δουλειές και τις εργασίες του ποιος από εσάς δεν θα πήγαινε στον ειδικό, τον επαϊοντα, αυτόν που ξέρει και είναι ο κατάλληλος για να του κάνει τη δουλειά; Μάλλον όλοι. Κι όποιον θα πήγαινε στο μηχανικό αυτοκινήτων για να του φτιάξει το σπίτι ή το δόντι όλοι οι άλλοι θα τον θεωρούσαμε τρελό, χαζό και παράλογο και θα γελούσαμε μαζί του, γιατί όλοι πιστεύουμε ότι πρέπει κανείς να σπουδάσει και να γίνει ειδικός σε κάτι πρώτα κι ύστερα να του εμπιστευτούμε την υγεία μας, την οικία μας, το αυτοκίνητό μας κοκ..
Όμως για τα πολιτικά ζητήματα δεν πράττουμε έτσι και δεχόμαστε του καθενός τη γνώμη και την άποψη, είτε σε επίπεδο καφενείου, είτε σε επίπεδο Βουλής, γιατί μάλλον θεωρούμε στο όνομα της Δημοκρατίας, ότι ο καθένας μπορεί να λέει τη γνώμη και εάν διοικεί, εφόσον ο Λαός τον ψήφισε, να ψηφίζει και αυτός με τη σειρά του νόμους και να διοικεί.
Για να βγάλουμε ένα συμπέρασμα θα πρέπει λοιπόν να εξετάσουμε κατά πόσο ή όχι η Πολιτική είναι κι αυτή επιστήμη ή όχι. Γιατί, εάν δεν είναι, τότε καλώς ο καθένας λέει την άποψή του για τα πολιτικά και δικαιούται να διοικεί κιόλας και να νομοθετεί. Εάν όμως η Πολιτική είναι επιστήμη, τότε θα πρέπει κι αυτή να υπόκειται στην ίδια θεώρηση, όπως όλες οι υπόλοιπες επιστήμες και όπως δεν θα εμπιστευόμασταν την υγεία μας σ’ έναν μη γιατρό και μάλιστα ειδικό ανάλογα με την πάθηση που έχουμε, το ίδιο δεν θα έπρεπε με κανέναν τρόπο να εμπιστευόμαστε την τύχη της Πατρίδας, το παρόν το δικό μας και το μέλλον των παιδιών μας σε μη κατέχοντες την Πολιτική Τέχνη και Επιστήμη.
Θαρρώ λοιπόν ότι η Πολιτική είναι Επιστήμη και μάλιστα σύνθετη και η απόδειξη είναι εξαιρετικά απλή. Διότι η Πολιτική εμπεριέχει τα νομικά, τα οικονομικά, τη ρητορική, τη διπλωματία, τη φιλοσοφία, την ιστορία, τη διοίκηση κοκ. Εάν λοιπόν τα περιεχόμενα της Πολιτικής και αυτά με τα οποία ασχολείται είναι επιστήμες, τότε η ίδια δεν δύναται να μην είναι, διότι το μείζον εμπεριέχει το ήσσον σύμφωνα με τους κατηγορικούς συλλογισμούς του Αριστοτέλη και κατ’ ανάγκην τα γνωρίσματα του όλου είναι ίδια με τα γνωρίσματα των μερών από τα οποία αποτελείται. Όχι λοιπόν απλά η Πολιτική είναι επιστήμη, αλλά είναι μια εξαιρετικά δύσκολη και απαιτητική επιστήμη, λόγω της συνθετότητάς της.
Εάν λοιπόν συμφωνείτε ότι η Πολιτική είναι κι αυτή επιστήμη, γιατί δεν γελάτε με τους εαυτούς σας, σαν να πηγαίνετε για την όρασή σας σε λογιστή, μιας και το ίδιο ακριβώς κάνετε όταν ψηφίζετε ανθρώπους ανίδεους και άσχετους με την Πολιτική Επιστήμη;
Να λοιπόν τι προτείνω για να βγει από το τέλμα η Πολιτική ζωή, ώστε να δει κι ο τόπος μια άσπρη μέρα. Όποιος θέλει να μετέχει στη διοίκηση, να κατεβαίνει στα κοινά και να φιλοδοξεί να διοικήσει αυτόν τον τόπο, θα πρέπει να έχει μαζί του και τα εχέγγυά του. Θα πρέπει να κάτσει στα θρανία και να μάθει την Πολιτική τέχνη και μόνο όταν βγάλει την αντίστοιχη σχολή της Πολιτικής επιστήμης, τότε μόνον να έχει το δικαίωμα να θέλει και να διοικήσει. Μόνον τότε το πολιτικό σκηνικό θα άλλαζε άρδην, η οικογενειοκρατία θα λάμβανε τέλος, η ποιότητα στη διοίκηση σε κάθε επίπεδό της θα ήταν εξαιρετική, τα νοσηρά φαινόμενα και εκτρώματα θα εξαφανίζονταν και τη θέση των σημερινών λαϊκιστών κάθε απόχρωσης θα έπαιρναν με διαπιστευτήρια άξιοι πολιτικοί άνδρες κατέχοντες την Πολιτική Επιστήμη και Τέχνη.
