Το άνοιγμα των σχολείων σαν πείραμα και στοίχημα...

 

Παντελής Μπουκάλας

Το άνοιγμα των σχολείων στη συνήθη μεθεόρτια ημέρα τους, χωρίς μια μικρή αναβολή αλλά και χωρίς ριζοσπαστική αναπροσαρμογή του πρωτοκόλλου που ίσχυε πριν κλείσουν για τα Χριστούγεννα, περιγράφεται από τα μέσα ενημέρωσης, συμπολιτευτικά και αντιπολιτευτικά, με τους όρους «στοίχημα», «ποντάρισμα», «πείραμα», «τεστ» και «δοκιμασία». 

Οι... δύο πρώτοι όροι της πεντάδας, «στοίχημα» και «ποντάρισμα», είναι προφανώς ασύμβατοι με την εκπαιδευτική διαδικασία· δεν παραπέμπουν σε σχολικές αίθουσες αλλά στα προποτζίδικα και στις στοιχηματικές εταιρείες, καταιγιστικά διαφημιζόμενες στην τηλεόραση.

Κι ωστόσο, για στοίχημα πρόκειται. Και μάλιστα σε ώρες που η παραλλαγή «Ομικρον» επελαύνει, ενώ η «Δέλτα» διατηρεί υψηλούς τους σκληρούς δείκτες. Σε ώρες, επιπλέον, που η επιδημιολογική εικόνα της χώρας μας, όπως αποτυπώνεται και στους χάρτες του ECDC (Ευρωπαϊκό Κέντρο Πρόληψης και Ελέγχου Νόσων), δεν δικαιολογεί καμία καύχηση και δεν επιτρέπει τη διασπορά ευχάριστων προφητειών περί απαλλαγής από τον βραχνά ακόμα και μες στον Γενάρη.

Η οπτική της βελτιοδοξίας είναι πάντα προτιμότερη από τη μοιρολατρική στάση, αν βέβαια έχει καλή σχέση με τα πράγματα. Η κυβέρνηση, σίγουρα αγχωμένη παρά τον αυτοεπαινετικό δημόσιο λόγο της, στοιχηματίζει στην «επιστροφή της κανονικότητας», ποντάροντας σχεδόν όλη την πολιτική περιουσία της: τη φημισμένη επιτελική αποτελεσματικότητα και την αξιοπιστία της, δηλαδή ό,τι εξ αυτών άφησαν αλώβητο οι τόσες αντιφάσεις, κυβιστήσεις και παλινωδίες, καθώς και οι ενίοτε τραγελαφικές δηλώσεις των λαλίστερων υπουργών της. 

Την κανονικότητα την επιθυμεί σφόδρα και η κοινωνία. Δυσκολεύεται όμως να πειστεί ότι συστατικό της είναι και το πανευρωπαϊκώς μοναχικό 50% + 1, και οι τάξεις των 25+ μαθητών. Ή η έλλειψη τεστ στα φαρμακεία, παρά την επαρκέστατη περίοδο προετοιμασίας. Ή η διαιώνιση του υπερμεταδοτικού συστήματος «αγέλη σαρδελών» στα μέσα μαζικής μεταφοράς, που τα χρησιμοποιούν και μαθητές φυσικά, και δάσκαλοι.

Οι άλλοι τρεις περιγραφικοί όροι, «πείραμα», «τεστ» και «δοκιμασία», μοιάζουν συμβατοί με τη σχολική πραγματικότητα. Και σε δοκιμασίες υποβάλλονται οι μαθητές και πειράματα παρατηρούν ή διενεργούν. Τώρα όμως είναι οι ίδιοι πειραματικό υλικό, όπως και οι εκπαιδευτικοί. Και ο φόβος είναι μήπως εξαιτίας της σπουδής η «δοκιμασία» χάσει τη σημασία της δοκιμής και απομείνει με το νόημα της οδυνηρής κατάστασης...

Καθημερινή